അവൻ

അക്ഷരങ്ങളോട് കൂട്ടുകൂടുന്ന നേരത്ത് മാത്രമാണ് അവന്റെ മനസ്സ് പൂർണ്ണമായും ശാന്തത അനുഭവിക്കുന്നത് … ഓരോ വായനയും അവന്റെ മനസ്സിലുണ്ടാക്കുന്ന സ്ഫോടനങ്ങൾ , ഇടിവെട്ടിപ്പെയ്യുന്ന വർഷമേഘങ്ങൾ, കുത്തിയൊലിച്ചു ഒഴുകുന്ന നദീമുഖങ്ങൾ, ആർത്തിരമ്പുന്ന കടൽ പോലെ കലുഷിതമാവുന്ന അന്തരംഗം … പ്രകമ്പനം കൊള്ളുന്ന മനസ്സിനെ അവൻ കടലാസിലേക്ക് പകർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു .. അക്ഷരങ്ങളായി അവയോരോന്നും തൂലികത്തുമ്പിൽ നിന്നുതിർന്നുവീണു കഴിയുമ്പോൾ തിളച്ചുമറിയുന്ന ഉള്ളകം പൂർണ്ണമായും ശാന്തത കൈവരിക്കുന്നു … അപ്പോഴനുഭവിക്കുന്ന ചാരിതാർഥ്യമാണ് അവനിൽ ജീവൻ തുടിപ്പിക്കുന്നത് … അക്ഷരങ്ങളാണ് അവനിൽ എല്ലാതരം ഭാവങ്ങളും വികാരങ്ങളും വിചാരങ്ങളും നിറയ്ക്കുന്നത് .. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ അവനെന്നാൽ അവനിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഒരുപിടി അക്ഷരങ്ങളാണ് … അവനിലെ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോൾ ഇല്ലാതാകുന്നുവോ അപ്പോൾ അവനും ഇല്ലാതാവും.. അക്ഷരങ്ങൾ അവനെ വിട്ടകലുന്ന നിമിഷം അവന്റെ മരണം രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടും …

————————–ജാസിം———————————